De ziel van Zeno

Er was een masterclass poppenspel met de formidabele Neville Tranter. Hij had zijn klapbekpop Zeno meegenomen.

In de handen van Neville blijkt Zeno een wat schuchtere kerel met een wakkere blik. De poppenspeler en de pop hebben aan het begin altijd even oogcontact leren we, zodat de toeschouwer begrijpt dat zij elkaar kennen. De blikken tussen Neville en Zeno maken duidelijk dat ze al heel lang vrienden zijn. Ook al heeft Zeno een ziel van schuimrubber. 

Ik vond het een mooi voorbeeld van de kracht van intenties. Hoe eenzijdig ze ook mogen zijn, in relatie tot anderen brengen ze hoe dan ook iets wederkerigs teweeg. 

Bij de nabespreking hangt Zeno als een slap kledingstuk over Neville’s knie. Die aait hem over zijn achterkant, op de plek waar het gat zit voor de hand van de poppenspeler. “Zeno is goed gemaakt”, zegt hij, “goed gemaakt en zeer sensitief.”